نقد فیلم صاعقه سیاه
فیلم صاعقه سیاه با سخنرانی چپگرایانه ای که توسط سوفیا فلورس (مل جارنسون) ایراد می شود، آغاز می شود، که نماینده نسبتاً شفاف الکساندرا اوکاسیو-کورتز است. او توسط دوست پسرش داستی کرین (تیلور جان اسمیت) تشویق می شود. مدت کوتاهی بعد، او در خیابان در اثر ضربه ای که به نظر می رسد مانند یک ضربه و دویدن به پایین دویده می شود. داستی گناهکار است و خود را برای مرگ او مقصر می داند.

او در واقع یک مامور مخفی اف‌بی‌آی است که روی یک پروژه «عملیات تاریک» برای مدیر اف‌بی‌آی گابریل رابینسون (آیدان کوین) کار می‌کرد. وقتی او سرکش می شود و تهدید می کند که همه چیز را به پلیس خواهد ریخت، رابینسون به سلاح مخفی خود، تراویس بلاک (نیسون) زنگ می زند. بلاک برای رابینسون کار می‌کند که مامورانی را از شرایط سخت می‌آورد یا کسانی که راه خود را با عمیق شدن در نقش‌های مخفی خود گم کرده‌اند.

با این حال، در این مورد، قبل از اینکه داستی با خبرنگاری، میرا جونز (امی راور-لمپمن) صحبت کند، نمی تواند به داستی برسد. چیزی که بلاک در حین کاوش عمیق تر در موقعیت یاد می گیرد، او را وادار می کند که اخلاق روش های رابینسون و مشروعیت بخشی خود را زیر سوال ببرد. بنابراین، بدیهی است که بدها شروع به تعقیب او می کنند و وقتی همسرش، آماندا (کلر ون در بوم) و دخترش، ناتالی (گابریلا سنگوس) را تهدید می کنند (شاید حتی تا آنجا پیش می رود که آنها را ربوده)، شروع به تیراندازی می کند. .

فیلم صاعقه سیاه یکی از آن فیلم‌های ارزان قیمتی است که سکانس‌های اکشن آن بی‌معنا و فاقد هرگونه حس تعلیق و تنش هستند. خط داستانی اعداد و ارقام است و باید آدم احمق بود تا نفهمید که مرد بد بزرگ کیست. (در واقع، من مطمئن نیستم که قرار است غافلگیر کننده باشد.) داستان به سرعت پیش می رود و وضوح تصویر گیج کننده، رضایت بخش و عمیقا احمقانه است.

بسیاری از اتفاقاتی که در طول ۲۰ دقیقه پایانی رخ می دهد به هیچ وجه معنی ندارد (ربایش یک شاه ماهی قرمز است) – انگار کارگردان مارک ویلیامز (که تلاش قبلی پشت دوربین Honest Thief، یکی از آن نیسون های دیگر بود. -فیلم‌های مرد سخت‌گیر) و نیک می، نویسنده متوجه شد که پایانی ندارند و در همانجا چیزی را با هم ترکیب کردند.